“De islam haalt het goede uit mensen.”

In naam van Allah de Barmhartige de Genadevolle. En vrede en zegeningen zijn met eenieder van de profeten evenals met hen die hun boodschap volgen.

Interviewer: Assalaamu alaikum.

Cintya: Wa alaikum salaam.

Welkom en bedankt dat jij jouw verhaal wilt delen met ons vandaag.

Ja dank je wel.

Zou je je eerst even voor kunnen stellen?

Ja ik ben Cintya. Ik ben 24 jaar. Ik kom uit Helmond. Ik ben in juni 3 jaar bekeerd.

Oke dank je wel. Hoe stond jij tegenover de islam voordat je ermee in aanraking kwam? Gezien media en alles wat er speelt.

Voordat ik was bekeerd was ik niet eigenlijk heel erg bezig met de islam. Ik ben katholiek opgevoegd en daarin geloven wij eigenlijk dat ons geloof het ware geloof is en dat de islam en andere religies er dan niet toedoen en dat zij niet het ware geloof zijn. En verder ben ik daarin mee gegaan. Mijn ervaring met de islam toentertijd was niet echt positief. Vooral met de dingen die je hoorde in de media toentertijd: die waren niet positief.

Oke en hoe ben je dan toch in aanraking gekomen met de islam?

Nou ik ging me dus afvragen toen er zoveel dingen over de islam kwamen, een heleboel negatieve berichten, ging je je toch afvragen van is dit echt waar en waarom zie je dat dan niet in je nabije omgeving? Ik had bijvoorbeeld heel veel klasgenoten die islamitisch waren, waarom zag ik dat dan niet? En toen ging ik echt met ze in gesprek, van nou waarom eten jullie geen varkensvlees, waarom vasten jullie en dat soort dingen eigenlijk. En toen kwamen er heel veel antwoorden van hun die heel erg logisch klonken voor mij en toen ging daarin verder mee lezen. Op een gegeven moment had ik een boek gevonden en dat ging over de overeenkomsten en verschillen tussen de islam en het katholieke geloof. En toen schrok ik daar heel erg van toen ik het uit had. Want toen zag ik eigenlijk dat er alleen maar overeenkomsten waren en dat vond ik zo mooi. En toen wilde ik daar meer over leren en toen kwam ik uiteindelijk op verschillende websites over bekeren, bekeerde mensen en over de islam.

Oke en hoe heeft jouw weg naar bekeren er uitgezien? Was dat vooral een onderzoekende geweest?

Ja ik heb toen daarna ben ik vooral op zoek gegaan naar mensen die mij daar meer over konden vertellen, want ik wilde vooral heel graag weten van hoe zit het dan zeg maar als je bekeert? Ik had zelf het idee van dat als je je wou gaan bekeren dan moet je eerst Arabisch leren en dan moet je eerst gestudeerd hebben, misschien moet je dan ook alvast een test hebben gedaan. Het leek mij een hele wijze stap voor mij om in de islam te treden als ik pas heel oud zou zijn, heel wijs zou zijn zeg maar. Dus en eigenlijk kwam ik er achter dat dat helemaal niet waar was, wat ik allemaal dacht eigenlijk.

En wat heeft je er precies wel toe gezet om te bekeren?

Nou mijn bekering was eigenlijk heel plotseling, want ik dacht dus toen echt van ik moet echt het Arabisch machtig zijn en ik moet echt weten waar ik het over heb en misschien ook alvast de hadj doen en dat soort dingen. En toen kwam ik in gesprek met iemand die bekeerd is, want een man die ook bekeerd is en zijn gezin. Toen kwam ik daar thuis en stelde hij de vraag “geloof jij in 1 God?”. En toen zei ik van “ja dat geloof ik zeker”. “Geloof jij in de profeet Mohammed vrede zij met hem?” Ik zeg “ja, ik geloof dat hij de laatste boodschapper is geweest”. En toen zei hij van waarom bekeer je je dan niet? Wat heb je dan nog te verliezen? En toen dacht ik bij mezelf “ja, hij heeft gelijk. Ik ga er gewoon mee in zeg maar en ik zie wel waar het komt, maar ik ga die stap zetten .”

En toen ben je bekeerd?

Ja toen ben ik bekeerd, veel eerder dan ik had verwacht eigenlijk.

Want jij zei ik dacht dat ik van alles moest doen voordat ik bekeerde, hoofddoek dragen, Arabisch spreken en van alles. Maar je draagt nu wel een hoofddoek. Wat heeft je er toen toe gebracht om toch een hoofddoek te dragen?

Nou het ging allemaal heel stap voor stap, want toen ik was bekeerd toen dacht ik eigenlijk bij mezelf van “wat heb ik nou weer gedaan, is dit nou wel een goed besluit?”. Ik vind het heel erg stom om te zeggen, maar je hebt toch een bepaalde onzeker gevoel van ik ben ergens ingestapt en wat nou als ik het fout doe zeg maar? En “o jeej, ik ben een vrouw dus ik moet een hoofddoek gaan dragen”. Maar toen had ik gelukkig met heel mensen gesproken en die zeiden ook doe het stap voor stap, want ik zag er eigenlijk heel erg tegenop om een hoofddoek te gaan dragen. Ik was eigenlijk met alles het helemaal mee eens, van je moet je bedekken enzo, maar de hoofddoek dat ging voor mij ookal heel erg ver eigenlijk.

Dus ik ging het eigenlijk in stapjes dragen.Mijn eerste stap was bijvoorbeeld alleen als ik naar de moskee ging toen ging ik een hoofddoek dragen. De tweede stap is toen met Islamitische vriendinnen waar ik mij op mijn gemak voelde als ik dan bij hun thuis zou komen zou ik het onderweg dragen. De derde stap was dan nou tijdens een blokje om ofzo, naar de supermarkt bijvoorbeeld en zo ging ik steeds meer de hoofddoek dragen totdat ik eigenlijk besloot bij mezelf van “nou ik ga dit nu doen en het is leuk, ik ga allerlei combinaties maken met mijn kleding eigenlijk.” Dus zo ben ik spelenderwijs toch alvast mijzelf aan het voorbereiden om de hoofddoek te dragen en ook heel positief gaan zien eigenlijk.

Het was ook heel raar, want ineens zag ik ook heel veel vrouwen met een hoofddoek, steeds meer vrouwen zie je dan om je heen als je daar zo mee bezig bent. Dan denk je van wat hebben ze mooie gezichten, wat zien ze er mooi uit en wat doen ze dat mooie combineren zeg maar. En dan denk je bij jezelf van dat zou ik ook wel willen. Dus ik ging mezelf alvast een beetje voorbereiden.

Nou een mooie weg. En ik heb jij horen zeggen dat er ook wel moeilijke momenten zijn geweest. Hoe ben je daarmee omgegaan?

Vooral de momenten eigenlijk waar je dan denkt van doe ik het wel goed? Als bekeerling denk je dat je al meteen moet weten wat er allemaal in de Koran staat. Dat zeg maar dat je dat letterlijk moet kennen uit je hoofd en dat je Arabisch moet kennen en dat je echt van de ene op de andere dag jezelf moet transformeren tot een super moslim om het maar goed te doen. En je streeft er natuurlijk wel naar, maar het moeilijke daarvan is dat het gewoon niet kan in 1 dag. Je hebt natuurlijk te maken met je familie en je omgeving en het werk dat je doet en dat bepaalt allemaal hoe makkelijk of moeilijk het wordt voor jou wat jouw eigen weg daarin is.

Ja helder. En over familie gesproken inderdaad. Hoe heeft jouw familie daarop gereageerd op jouw bekering?

Nou toen ik me had bekeerd toen woonde ik niet thuis. Mijn ouders zijn gescheiden ook. Ja ik heb het ze niet meteen verteld, dat durfde ik helemaal niet. Toen ik was bekeerd heb ik het helemaal aan niemand verteld, want ik dacht nog bij mezelf van “wat ik heb nou ook alweer gedaan en is dit wel het goede?” En uiteindelijk is dat wel allemaal gelukkig goed gekomen, maar ik durfde het nog niet te vertellen. Ik was wel al een hele poos bezig om zeg maar mijn uiterlijk te veranderen. Ik droeg langere kleding, ook in de zomer. En ik vastte wel mee en ik at geen varkensvlees. Mijn ouders hadden dus al zoiets van “he, er is iets aan het veranderen”, maar voor de rest had ik nooit letterlijk gezegd dat ik moslima was geworden.

Dus toen ik dat vertelde, dat was echt pas een heel poos later een, een jaar later eigenlijk toen hadden ze zoiets van “ja dat hadden we wel verwacht. Dat is niet iets nieuws.” Mijn vader die is gewoon Nederlands en hij had zoiets van als jij er maar gelukkig mee wordt, dan is het prima en word ik ook gelukkig. Mijn moeder die had het wel moeilijker mee zeg maar. Die had liever gezien dat ik gewoon katholiek was en dat ik gewoon geen hoofddoek droeg. Maar verder het is mijn keus en daar staan ze wel achter. Ze accepteren het wel gewoon. Gelukkig.

Wat vind jij het mooiste aan je geloof?

Het mooiste aan mijn geloof vind ik die saamhorigheid, dat we allemaal hetzelfde doen, 5 keer per dag samen bidden zeg maar, dat we de maand ramadan helemaal samen doen, de zusterschap eigenlijk, ik heb zoveel nieuwe vriendinnen eigenlijk om mij heen. Wij zijn allemaal verbonden door de islam eigenlijk. Dat vind ik het mooiste. En ook dat de islam ook echt probeert om het goede uit mensen te halen eigenlijk. Wij worden eigenlijk verplicht om het goede te doen en om dan het slechte te laten, omdat dat niet goed voor ons is.

Heel mooi gezegd. Dank je wel voor dit interview en dat jij jouw verhaal kwam doen.