“Kennis, berusting en richting dankzij de islam.”

In naam van Allah de Barmhartige de Genadevolle. En vrede en zegeningen zijn met eenieder van de profeten evenals met hen die hun boodschap volgen.

“Mijn naam is Jeroen Hendrix. Ik ben veertig jaar. Ik ben geboren in Tilburg, getogen in Bergen op Zoom. Ik ga met jullie vandaag delen hoe ik op het pad van islam terecht ben gekomen en hoe ik Moslim ben geworden. Ik ga eerst een beetje vertellen over mijn vroegere leven. Dan ga ik vertellen hoe God in mijn leven is gekomen. Voorts hoe ik de islam heb leren kennen en vervolgens hoe ik Moslim ben geworden.

Ik ben opgegroeid op Bergen op Zoom zoals elke andere middelbare scholier in Bergen op Zoom. Vrolijke, leuke jeugd gehad. Een vredige huis, leven gehad. Dat is heel fijn. Godzijdank. Toen ik 18 was, was mijn credo: ‘alles mag en niks moet’. Dus ik vond plezier en vrijheid heel belangrijk. En ik deed in die tijd ook alles wat God mij nu verbiedt. Godzijdank heb ik dat achter mij kunnen laten en ik laat jullie vandaag… vertel ik jullie hoe dat is gebeurd.

Ik ben gaan studeren in Eindhoven na mijn achttiende. Ik ben daar bedrijfskunde gaan studeren op de Technische Universiteit in Eindhoven. Ik wilde eigenlijk bedrijfsadviseur worden. Toen ik 16/17 was, dacht ik, ik word dokter van bedrijven. ‘Daarmee kan ik de wereld een beetje beter maken’, was mijn drijfveer. En ik dacht ook, daar kan ik vast wel veel geld mee verdienen dus daarmee kan ik vast wel een mooie auto kopen. In die tijd had ik de droom om een klein, zwart BMW’tje te hebben. Dus toen ik eenmaal afgestudeerd de eerste baan als consultant kreeg, kon ik ook een BMW uitkiezen. En daar kom ik zo meteen nog even op terug.

Wat ik eerst met jullie wil delen, is hoe ik eigenlijk God in mijn leven heb gevonden. Want dat kwam een heel lang stuk voordat ik Islam in mijn leven vond. Dus, het begon eigenlijk met een… Na mijn afstuderen ben ik met mijn toenmalige verloofde, ben ik naar Guadeloupe, een eiland in de Caraïben vertrokken. En ik was daar vier maanden. We waren vertrokken met een enkele reisticket. We dachten, wij maken het daar wel. En, ik was een boek aan het lezen, dat heet ‘de Alchemist’ van Paulo Coelho. Wat onder andere gaat over het hele idee van tekenen in het leven en het universum dat jou tekenen geeft, het leven dat jou tekenen geeft. Nu zou ik dat noemen ‘God’, maar toen nog niet. Dus ik heb daar een heel duidelijk teken van het leven gekregen.

Het was namelijk, na vier maanden had ik eigenlijk het gevoel, ik moet weg hier. Ik wil naar huis. Mijn vader was ziek. Ik kon geen geld verdienen. Mijn geld was op. Ik had geen professionele uitdaging. En mijn relatie was op de klippen gelopen. Dus ik moest eigenlijk naar huis. Maar het was zo bijzonder mooi in Guadeloupe, dat ik eigenlijk wilde blijven. En toen vond ik, terwijl ik daarover na aan het denken was, op het strand in de Caribische zee… dus meer dan tienduizend kilometer ver weg van Nederland vond ik een klein stukje tijdschriftpapier, zo groot als een… zo breed als een vinger, van ‘Glossy’, een tijdschriftpapier waarop stond: ‘tien gulden specimen’. Dit was toen ik 24 was, dus laat het zijn, pak hem beet ‘93. De gulden was er dus nog.

En ik vond 10 gulden specimen, dus nepgeld uit een tijdschrift geknipt, tienduizend kilometer van Nederland. Ik dacht, dit kan geen toeval zijn. Ik ben aan het lezen over het leven dat mij tekenen geeft en ik vind hier 10 gulden op het strand in de Caraïben. Dus ik dacht, dit is een teken, ik moet naar huis. Ik ben toen naar huis gegaan. Dat was de eerste keer dat ik een teken van het leven zag als een teken van het leven. En ik dacht, hé, dat is wel heel bijzonder. Ik ben naar huis gegaan, mijn leven opgepakt in Nederland. En wat ik wil zeggen, een van de banen die ik kreeg, is een baan als externe consultant. Ik moest een auto uitkiezen. Ik dacht, nu maak ik mijn droom waar. Ik kies die BMW. Ik mocht hem ophalen, zeven weken later. En ik vond de auto bij de dealer. En ik liep naar de auto toe en ik zag de nummerplaat: ‘77GTHX’.

Dat was in de tijd van ‘goede tijden, slechte tijden’. Ik kan het ook aan mijn Engelse vrienden uitleggen, ‘good times, bad times’. HX, mijn naam is Hendrix. En 77, het verhaal van de Profeet Yusuf. Het verhaal van de Profeet Jozef dat praat over zeven goede jaren en zeven slechte jaren. Ik had onder andere een tijd gehad waarin ik mijn vader had verloren, ook andere problemen meegemaakt, dus ik had na zeven vervelende jaren wel trek in zeven goede jaren. Dus ik zag het als een boodschap aan mij. 77GT voor Hendrix, dat ben ik. Dus ik dacht: wacht even, dit is een teken van het leven dat mij vertelt: loop jouw pad. Dit is jouw pad, dit mag jij lopen. Neem die auto, loop jouw pad… En ik was in die tijd heel erg aan het nadenken over hoe ik mij verhield tot wat andere mensen God noemen.

Ik was in gesprek met een vriend en hij zei: ‘Wat jij het leven noemt of het alles, dat noemen andere mensen God.’ O. Maar ik had niks met het begrip God. Ik was zo niet opgevoed. Het had geen plaats in mijn leven. Dus ik vond het heel moeilijk om te beantwoorden: hoe verhoud ik mij tot God. En door dat volgende teken van God dacht ik bij mezelf, wacht even, dit is wederom een teken van het leven wat andere mensen God noemen, dus blijkbaar is God iets anders. Het zat ver weg van mij, want het praat tegen mij. Ik ben er geen onderdeel van. Het is ook niet het alles. Dus blijkbaar is God iets wat ver weg, of wat ergens anders staat dan waar ik sta, en wat kan praten tegen mij via boodschappen, via tekenen. Dus blijkbaar is God iets wat tegen mij praat, door middel van die tekenen.

Dus vanaf dat moment heb ik me ook in mijn hoofd het idee los… of zeg heeft het idee zegmaar kracht gekregen van: God bestaat. Ik geloof in God. En dat was voor mij een nieuw besef. Ik zeg al, ik was wel bezig met het leven dat tegen mij praat maar God had ik dusdanig nooit erkend. En dat was voor mij, vanaf dat moment had ik er ook niet meer aan getwijfeld. Ik was dus aan het twijfelen maar op dat moment was die twijfel dus weg. God bestaat, God praat met mij via dat soort tekenen. Dus dit was een teken dat zei: leef jouw leven. Dus dat ben ik verder gaan doen. Ik had dus God leren kennen.

Religie had ik echter niets mee. Ik had niets met structuren, met hiërarchieën, met voorschriften. Ik had al verteld, ik vond vrijheid heel belangrijk. Dus, ik werd aangetrokken door het zenboeddhisme. Mededogen voor de medemens, het ego loslaten door meditatie. Dat trok me allemaal wel aan. Dus ik ben gaan mediteren in een zenboeddhistische tempel. Ik ben op wat weekenden meegegaan om te mediteren. En ja, het greep mij niet. Dus ik vond het wel intellectueel overtuigend maar het greep mij niet. Ik had moeite om naar de tempel te gaan. Ik had moeite om de discipline te vinden om te gaan mediteren. Dat bedoel ik met, het greep mij niet. Ik moest mij echt ertoe zetten om te gaan mediteren, om me daar mee bezig te houden. Dus dat heeft een paar jaar geduurd.

En… Toen ik naar Guadeloupe ging, was ik 24. Toen ik de auto kreeg, was ik bijna 30. Toen ik begon met mediteren, was ik iets over de 30. En op een gegeven moment was ik een jaar of 36/37 en toen ik ging op fotoreis naar Marokko. En ik heb nog een Qur’aan in mijn handen gehad voordat ik ging, maar ik dacht bij mezelf: “Nee, ik koop hem toch maar niet. Dat komt misschien later wel een keer.” Ik heb hem weer teruggelegd, dat weet ik nog goed. Ik ging naar Marokko en die reis naar Marokko begon eigenlijk met een verblijf van een uur of zeven op Schiphol. Want we moesten wachten op een vlucht van Royal Air Maroc. En in die zeven uur leerde ik een broeder kennen uit Den Haag, van origine Marokkaans. En hij was denk ik een jaar of 58/60. En ja, we praatten veel met elkaar gedurende die zeven uur.

We namen daarna het vliegtuig. En toen we aankwamen in Tanger was het al over twaalven. Ik moest mijn huurauto ophalen en hij begeleidde mij even daar naartoe. En het was te laat eigenlijk om überhaupt nog een hotel te zoeken en hij zei: “Kom bij mij slapen, ik herberg jou wel.” Dat zei hij ook tegen een andere familie, dat was een koppel met één kindje. “Kom allemaal bij mij in huis slapen, mijn huis is groot genoeg. Ik ben een hotel aan het bouwen”, zegt hij, “dus kom maar gewoon bij mij slapen.” Ik moest toch naar Tetouan. Hij woonde in Tetouan, waar mijn reis eigenlijk zou beginnen.

Dus ehm, we zijn naar Tetouan gereden, wij hebben daar intrek genomen in zijn hotel in aanbouw en we hebben daar heerlijk geslapen. En ik deed mijn luiken van het raam open de volgende dag en ik zag… Marokko! Ik had weer een nieuw land te ontdekken. En ik zag straten aan de overkant. Een moskee met een plein, vol met rennende, spelende kinderen. En mensen op straat met lange gewaden aan. Ik vond het prachtig. Ik ben reizende natuurfotograaf, dus nieuwe culturen, dat vind ik altijd fascinerend. Ehm, deze man, die heeft mij gedurende de drie dagen die erop volgden laten herbergen in zijn hotelletje in aanbouw. In volle gastvrijheid. En hij heeft mij zijn vrienden, zijn familie en zijn leven een beetje laten zien.

Wat het mooiste was, is dat hij mij het moskeetje liet zien dat hij had laten bouwen vlak achter het hotelletje dat hij aan het bouwen was. En in die moskee was een Koran schooltje wat ik heb kunnen fotograferen. En ik ging zitten bij die moskee en hij liet me kennismaken met de imam van die moskee. En ik had nog nooit in mijn leven een Imam ontmoet en ik wist niet eens echt wat het was. Ik had eigenlijk heel weinig kennis van de islam. En ik zat daar en die Imam ging naast mij zitten. Ik sprak geen woord Arabisch en de Imam sprak geen woord Frans. We konden dus niet met elkaar in gesproken taal communiceren.

Hij keek mij aan en uit zijn ogen kwam zo’n vrede, zo’n rust, dus ik zag echt die zielenrust uit zijn ogen stralen. En een grote glimlach had die, ik heb de foto nog. Wow, van wow, wat een evenwichtige, vredige man is dat. Dat weet ik nog goed dat ik dat bij mezelf dacht. Dus ik keek die imam in zijn ogen en dit was eigenlijk de eerste face to face kennismaking die ik had met de islam, buiten het feit dat wij in Nederland leven met moslims en dat het dan ook bepaalde ideeën over Islam geeft. Hier was de eerste keer dat ik bij een moskee met een imam naast mij zat. Dat was mijn eerste ervaring. Deze man die mij dus drie dagen lang herbergde, ik zat te proeven van de gastvrijheid van de islam. Maar hij heeft mij weinig verteld over de islam.

Ik ben vervolgens verder gegaan en ik ben naar Chefchaouen gegaan waar ik intrek nam in een hotelletje. Ik zat op het terras voor het hotel en ik raakte in gesprek met een andere man, met een man die vertelde dat hij directeur was van een aantal basisschooltjes op het platteland rondom Chefchaouen. En ik zeg tegen hem, “Ik ben hier om te fotograferen en ik ben een natuurfotograaf en een reisfotograaf. Cultuur en natuur dat mij interesseert.” “O”, zegt hij, “dan heb ik een voorstel, wat als jij nou met mij meegaat de komende daagjes om te reizen door het platteland van Chefchaouen. Ik moet een aantal schooltjes bezoeken, dan kun jij het platteland bezoeken.” Dat vond ik geweldig. “Dat is prima”, zegt hij, “dan gaan we dat doen. Ontmoet mij hier over een anderhalf uurtje weer, dan gaan we eerst samen lunchen en dan vertrekken we daarna.” Dat is prima. Dus ik ging met hem naar huis na anderhalf uur om te lunchen en hij zette een heerlijke maaltijd voor mij neer. En daarna zijn we vertrokken.

En we hebben ook een dag of drie met elkaar gereisd. En hij heeft mij alle vragen beantwoord in die dagen die ik had over de islam. He, ik leerde hem goed kennen. Wij spendeerden de dagen met elkaar, we aten met elkaar. Hij ging gedurende de dag af en toe eventjes aan de kant om even te bidden. Dus ik zag wat er gebeurde en hij liet mij het leven zeg maar zien en hij heeft mij een hoop vragen beantwoord die ik had over de Islam rondom: Hoe kun je nou vijf keer per dag bidden? Hoe krijg je dat voor elkaar en waarom doe je dat? En hoe zit dat nu met de islam en vrouwen? En hoe zit dat nu met de islam en geweld? En hoe zit dat nu met de islam en macht? En hij vertelde me dat in de islam er alleen maar een relatie is tussen jou en je Schepper, God, en dat er geen machtsstructuur tussen zit.

En hij vertelde me dat de islam in de tijd van Mohammed in een heel onrechtvaardige tijd islam met een boodschap van rechtvaardigheid kwam. Rechtvaardigheid voor iedereen en gelijkheid van iedereen. Hij vertelde me dat de islam kwam met de boodschap van: vrouwen zijn er om met heel veel respect mee om te gaan, en schoonheid is er om met respect mee om te gaan. Dus je moet ze niet net zoals ik nu in Leiden zie, dat als ik in Leiden binnenrijd, dat in zestien verschillende busabri’s steeds weer een bikinimodel staat, dat ik niet weet waar ik naar moet kijken om maar niet naar een blote vrouw te kijken. Nee, je moet de schoonheid respecteren en daarom moet je gewoon haar haren en lichaam bedekken. Dus dat soort dingen kon hij me uitleggen. En hij vertelde mij, “Wij bidden zestien keer per dag in vijf sessies om zestien keer per dag aan God te vragen: ‘Leid ons.’ ‘Geef ons hulp.’ ‘Leid ons op het rechte pad en help ons met dit leven.’” Dus dat kon hij wel allemaal netjes vertellen.

Ik ging weer verder reizen en ik heb een bijna ongeluk meegemaakt waar ik bijna in een ravijn in reed doordat ik slippend over een grindwerk naar beneden reed in een bergpas. En ik ging niet links het ravijn in maar rechts een slootje in. En daar kom ik tot stilstand, achteraf was dat een belangrijk punt geweest voor mij. He wacht even, ik ben niet naar links gegaan, ik ben naar rechts gegaan. Waarom heeft God mij dat laten doen, en niet dat andere.

Ik kwam met mijn laatste bestemming… In Fez kwam ik een vrouw tegen – om een heel lang verhaal kort te maken – waarop ik verliefd word. Terwijl ik het laatste in mijn hoofd had om met een moslima te flirten. Het overkwam mij en bij afscheid van haar, met afstand, zei ik tegen haar van, “Wacht even, dit is niet zomaar iets. Dit is niet… Ik ga hier wat mee doen. Dat wil zeggen, dat ik ga naar huis en ik ga nadenken over de islam, nadenken over God, over Islam, over deze religie want ik besef me dat dit allemaal niet voor niks gebeurde. Ook niet voor niets kom ik jou weer tegen.” En… Dus ik ben naar huis gegaan en ik besefte mij al bestuderend thuis dat ik letterlijk dacht bij mezelf: God is mij geen poets aan het bakken, God is mij niet voor de gek aan het houden. Hij laat mij dit niet voor niets overkomen. Ik was oud en wijs genoeg en ik had een relatie ondertussen opgebouwd met God. Hij is mij niet voor de gek aan het houden.

Als God mij tekenen geeft… Welke tekenen? Gastvrijheid in Tetouan. Iemand die mij alle vooroordelen weg kan halen door uitleg in Chefchaouen. Een bijna ongeluk, op de weg van Al Hoceima. Andere mensen die mij met volle gastvrijheid en broederschap dingen geven en dingen… eten geven gewoon, hun huis opendoen en mij te eten geven. Het feit dat ik zonder te flirten een vrouw tegenkom die… Waarom werd ik verliefd op haar? Omdat ze mij vertelde hoeveel ze van God hield. Dus uit haar devotie voelde ik mij tot haar aangetrokken. Het gebeurt mij allemaal niet voor niets. Dus ik dacht bij mezelf, als dit dan is wat God wilt, heb ik daar vertrouwen in. En na twee maanden studeren dacht ik bij mezelf van: ik maak de stap. En ik heb de stap gemaakt. Dat wil zeggen dat ik heb gebeld naar de moskee. Ik heb een email gestuurd en de moskee belde me terug. Zo was het. Dat was broeder Said. En hij zegt, “Kom vrijdag eventjes praten.”

Dus ik ben gaan praten. Ik heb mijn hele verhaal wat ik nu vertel, een heel uitvoerige versie uit de doeken gedaan. Richting de imam en richting de voorzitter van de moskee die het netjes vertaalde richting de imam en richting de broeder die mij ook weer terugbelde. En, ja, wederom – om een lang verhaal kort te maken – ik heb diezelfde dag nog mijn geloofsbelijdenis uitgesproken. Dat ik geloof dat er maar een God is en dat is God. Dat is de Enige Die het waard is om aanbeden te worden. Dat ik geloof dat Mohammed Zijn profeet is, vrede zij met hem en… en punt. Punt. Daarmee was ik moslim. En ehm, ik ben naar huis gegaan, ik heb een rituele douche genomen om mijn oude leven van mij af te spoelen. En mijn leven is sindsdien compleet omgedraaid, veranderd.

Ik ben nog steeds Jeroen, maar nog in de eerste dagen dat ik mijn huidige vrouw leerde kennen, gaf zij mij een naam, ze zei Yusuf. Toen we met een aantal mensen aan het eten waren, zeiden ze: “Jeroen vinden we moeilijk uit te spreken.” “Ja,” zei mijn vrouw, mijn huidige vrouw, “we noemen jou Yusuf.” Oké. Prima. Dus ik ben nog steeds Jeroen die ik voorheen was maar ik heb er iets bij gekregen. Een bepaalde verdieping. Een bepaalde kennis. Een bepaalde vrede en berusting. En dat is dan Yusuf die ik erbij heb gekregen. Jeroen is iets van zijn streken kwijt geraakt en heeft een richting gevonden in het leven. En daarmee heb ik nu richting, berusting. En dat geeft mij…

Ik had het laatste jaar en dat had ik voorheen nooit, voordat ik moslim word, had ik zelfs… en dat zal, enkelen onder u zullen dat herkennen, een bepaalde levensangst. Van: doe ik het wel goed en waar gaat het allemaal heen? En ik had dat nooit. Ik ben een hele optimistische, ja, iemand zonder zeg maar me veel zorgen te maken in het leven. Maar ik kreeg een bepaalde knagende levensangst. Dat is moeilijk uit te drukken. Helemaal weg! En, natuurlijk heb ik nu nog wel eens dat ik denk, moet ik nu dit doen of moet ik nu dat doen. Maar ik heb nu een methode gevonden om daarbij raad te vragen, aan God, de Enige die ons daarbij kan helpen. Ik heb door mijn geloof inzicht gekregen in al het… wat wij in mensentaal noemen, het goede en het slechte, en hoe dat allemaal werkt. Ik heb berusting, door overgave te geven aan een Schepper… Die… Die een bepaald plan met dit alles heeft, hoef ik me niet meer zoveel druk te maken over allerlei dingen.

Daarnaast geeft de islam mij wel degelijk een hele hoop verantwoording, dat wil zeggen dat, de islam geeft mij een bepaalde levenskader waarin ik verantwoording heb over mijn relatie met mijn medemens. Over mijn relatie met hoe ik praat over God en over deze godsdienst. Een verantwoordelijkheid over wat ik doe met mijn leven, want God heeft mij bepaalde talenten geven dus die moet ik wel degelijk op een zorgvuldige manier inzetten.

Ehm, dus kennis, berusting, richting in het leven. Raadgeving als ik ergens niet uitkom. Dat alles is wat Islam mij nu meegeeft… en een kader om ook mijn religie in te beleven. Dat is ook wel heel belangrijk. Ik wilde altijd wel een goed mens zijn, maar nu heb ik een kader waarin ik dat kan zijn. Dus nu ben ik niet meer gekke Henkie, maar nu ben ik bezig om God te aanbidden door een goed mens te zijn.

Dus leven in de Naam van God, dat is wat ik nu kan doen en daarvoor ben ik God heel dankbaar. Ik hoop… Dit is een boodschap aan u, aan jullie, wie jullie ook zijn, wie u ook bent. Stel je open voor hetgeen wat God je wilt vertellen. God is heel duidelijk bewust bezig om jou een boodschap te geven en die boodschap luidt: “Volg Mij en volg Mij alleen.” Dat is de boodschap die God jou aan het vertellen is op een manier die alleen jij kan begrijpen. Stel je daar voor open. Verdiep je daarin. Ga actief op zoek naar God. Stel God ook de vraag: “Help mij om U te vinden.” En dan creëer je de beste omstandigheid om ook rust, vrede en richting te vinden in je leven. Dat is mijn verhaal.”